Więcej info uzyskacie pod tym adresem konopa.k@gmail.com
Książka jest trudno dostępna, bo wydana w małym nakładzie :)
A oto fragment jednego z opowiadań o tytule takim samym jak książka:
"Najgorsze jest ciało. To, że dusza uchodzi z niego wraz z nastaniem zgonu to także bujda. Tkanki są wtedy jeszcze zbyt zwarte i w zbyt dobrym stanie, by się przez nie przecisnąć. Trzeba poczekać aż ciało zacznie się rozkładać. Tłuszcz sprawia, że żałujesz tych wszystkich obrzydliwych, ociekających właśnie nim rzeczy i rozmyślasz, jakby to teraz było lekko, gdybyś umarł śmiercią głodową. Fakt, miałem trochę z górki, bo facet od sekcji trochę źle mnie pozszywał. Nie chciało mu się przyłożyć, ale chwała mu za to."
"Zamarznięci bezdomni pozostali na stole w prosektorium, ciągle nierozdzieleni, w objęciach, w jakich zostali tu przywiezieni. Mężczyzna i kobieta, oboje w średnim wieku. Stare, przetarte ubrania w kolorze dawno wyblakłej czerni. Długie, zaniedbane, dawno nie myte i skołtunione włosy. Leżeli tak, pozostawieni sam na sam w swoim uścisku. Ten uścisk nie był zwykłym uściskiem, który miał na celu jedynie wytworzenie między dwojgiem ludzi ciepła, które miało ich uchronić przed zamarznięciem. Uścisk ten był pełen niezwykle czułej namiętności, która rzadko spotykana jest wśród ludzi, którzy są ze sobą przez wiele lat. Był to uścisk wypełniony głodem bliskości dwojga ciał, które za wszelką cenę, u progu wyczerpania sił, dążą do upragnionego scalenia się w jedną i niepodzielną istotę."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za komentarz :)
Zapraszam również na czat :)